Woordenboek:Distractionisme
Terug naar Woordenboek Filosofie
Definitie
| Distractionisme | Je ziet de grootste existentiële problemen onder ogen en reduceert die tot de kleinste ergernis. |
Beschrijving
Het interessante is dat je bij de meeste van deze vergelijkingen direct snapt wat er ongeveer wordt bedoeld. Er zit een wezenlijke kern in de neurotische, grappige, depressieve Woody Allen uit de films, die zelfs op beroepsgroepen, dieren of een stad kan worden toegepast. Dat is omdat er een filosofische kant zit aan het personage, die dieper gaat dan de ironische verwijzingen naar Kierkegaard, Nietzsche en Jung in de dialogen. Het personage Woody Allen heeft een zeer bepaalde levenshouding die door mensen wordt herkend – ook als ze het misschien niet onder woorden kunnen brengen.
Die houding komt hierop neer. De grote drama’s van het leven zijn existentieel en relationeel: God, lot en liefde – en of die bestaan. Maatschappelijke, culturele en politieke problemen zijn voor het personage Woody Allen alleen interessant voor zover ze illustreren dat de mens slecht, dom en gedoemd is. Met het directe heden bemoeit hij zich dan ook nauwelijks.
Relaties en relationele problemen bekijkt Allen vooral
vanuit seks – dat is filosofisch verder niet zo bijzonder. Interessanter is zijn houding tegenover de onbeantwoordbare vragen des levens, over het hiernamaals, over religie, over de dood, over de zin.
De regisseur Woody Allen heeft in interviews vaak uitgelegd dat hij niet gelooft in antwoorden op die vragen en dat ‘afleiding’ – voor hem door een film te maken, voor ons bijvoorbeeld door een film van hem te bekijken – wat hem betreft het hoogst haalbare is.
Er spreekt troost uit die grappen. Je ziet de grootste existentiële problemen onder ogen en reduceert die tot de kleinste ergernis. En daar lach je vervolgens om. Als filosofische houding is dit distractionisme (zoals ik het nu maar doop) zeker niet oppervlakkig. Het gebruikt oppervlakkigheid juist als wapen tegen deprimerende diepzinnigheid, zonder die te negeren. Dat is wat van het personage Woody Allen meer maakt dan een wijsneus. Om twee helden van Allen te noemen: hij pareert de vragen van Ingmar Bergman met de antwoorden van Groucho Marx.[1]
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|