Woordenboek:Soevereine macht
Terug naar Woordenboek Filosofie
Definitie
| Soevereine macht | de heerser oefent van bovenaf macht uit op het volk te onderdrukken. |
Beschrijving
Soevereine macht (soevereiniteit) is
het hoogste, onafhankelijke gezag van een staat om wetten te maken, toe te passen en zijn eigen interne en externe zaken te regelen, zonder inmenging van buitenaf. Het is het zelfbeschikkingsrecht van een land, wat betekent dat het zelf zijn politieke systeem en betrekkingen met andere landen bepaalt. In de praktijk ligt de soevereiniteit in moderne democratieën vaak bij het volk, dat deze via parlementaire vertegenwoordiging uitoefent. Kernaspecten van soevereiniteit:
- Intern: De staat heeft het hoogste gezag binnen zijn eigen grenzen over zijn bevolking en grondgebied.
- Extern: De staat is onafhankelijk van andere staten en heeft het recht om zelfstandig internationale betrekkingen aan te gaan.
- Zelfbeschikking: Het recht om het eigen politieke, sociale en economische systeem te kiezen.
- Territoriale integriteit: Andere landen moeten elkaars grenzen en interne aangelegenheden respecteren.
Soevereiniteit in de praktijk:
- Volkssoevereiniteit: De macht ligt bij het volk, dat via verkiezingen vertegenwoordigers kiest om te regeren (zoals in Nederland).
- Overdracht: Staten kunnen besluiten om soevereiniteit (deels) te delen, bijvoorbeeld door samenwerking met internationale organisaties.
De 'soevereinenbeweging':
- Dit is een beweging van individuen die zich afzetten tegen de overheid en wetgeving, gelovend dat de staat ongeldig is of een 'kwaadaardige elite' vertegenwoordigt.
- Ze weigeren bijvoorbeeld belastingen te betalen, maar vormen juridisch geen directe bedreiging voor de rechtsstaat, ondanks de zorgen over hun groei. >
| Bronnen, noten en/of referenties: |