Woordenboek Filosofie:Usurpator
Definitie
Een usurpator (overweldiger) is een persoon die op een illegale wijze bevoegdheden of bezit overneemt, zoals het onrechtmatig overnemen van een troon of van een ambt in een republiek. Deze illegale daad wordt usurpatie (werkwoord usurperen) genoemd.
In het Romeins recht was usurpatio de (wederrechtelijke) aanspraak op iets, de toe-eigening ervan en de onderbreking van een verjaring door afschaffing van de bezitsvoorwaarden.[bron?]
Usurpatie staat tegenover legitimiteit. Usurpatie kan door erkenning of door vrijwillige gehoorzaamheid van de mensen een legaal karakter krijgen. Maar de geldigheid van de staatsregelingen van het geüsurpeerde gezag is hier niet van afhankelijk. De bevoegdheid gezag uit te oefenen staat namelijk los van de rechtsgrondslag van de gezagsdrager, maar komt voort uit het daadwerkelijke overheidsgezag.
Zo beweerde de Franse diplomaat Talleyrand op het Congres van Wenen dat Napoleon een usurpator was om in een gunstiger onderhandelingspositie te komen met het Frankrijk van de Bourbons.
[1]
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|